13 juni 2025. De examenkandidaten hebben gisteren hun uitslag te horen gekregen en de eerste vlaggen met schooltassen hangen aan de gevels. Jongeren beraden zich op hun toekomst en denken aan een nieuwe opleiding of aan een nieuwe baan.
Over een maand begint in onze regio de zomervakantie! Kinderen (en vaak ook ouders…) snakken naar een paar weken rust.
Naar ontspanning, rust, alleen maar spelen en niets moeten.
In onze agenda’s staat de vakantie misschien gemarkeerd. Weg van je werk, van de werkdruk, even niets moeten.
Hoewel alle voorbereidingen en de reis ook weer hun tol kunnen eisen….
Soms denk ik aan mijn grootouders, die in een arbeidershuisje woonden. Mijn ‘pake’ (dat is een Friese opa) werkzaam als boerenknecht. Voor dag en dauw op, hard werken met je hele lijf, tot in de late avond. Voor een schamel loon.
Gelovige mensen, die vanuit hun kerkbank uitkeken op de kerkbanken waar de herenboeren zaten, die hun plaats gekocht hadden met een gift aan de kerk.
Soms denk ik dat wij het beter hebben gekregen. En dat is ook zo. De sociale voorzieningen zijn sterk verbeterd. Hoewel ik mij afvraag of we er altijd goed mee om gaan.
Tegelijk hebben we een maatschappij gecreëerd waarin mensen altijd druk zijn, waarin mensen geen tijd meer voor elkaar hebben en waarin gezinnen onder druk staan.
Misschien vraagt u zich op dit moment af: waar is God in dit verhaal van Gerdo?
En dat is precies mijn vraag, aan mijzelf en aan jullie.
Welke plaats heeft God in mijn levensverhaal. Welke plaats heeft God in uw levensverhaal?
Welke plaats heeft God in jouw levensverhaal?
Wij leven in een tijd waarin de maatschappij God los laat. Het draait niet om wat God wil, maar het draait om de individuele mens en hun individuele behoeften. Je hoeft kennelijk niet meer naar de ander te luisteren, je hoeft kennelijk niet meer nieuwsgierig te zijn naar wat de ander denkt of vind. Als je maar hard genoeg schreeuwt krijg je het gelijk aan je zijde.
Politici laten hun land in de steek door hun eigen beleid en meningen de prioriteit te geven, waardoor oplossingen voor grote maatschappelijke problemen uitblijven.
Regels die God liefdevol heeft gegeven ter bescherming van de mens worden met voeten getreden in een maatschappij die God niet meer wil kennen.
Wat een negatief verhaal!
Echt niet!
Want er is hoop. Jezus zegt: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6).
Ik ben dit jaar 62 jaar geworden, maar ik durf te zeggen dat ik nog nooit bewust een periode heb mee gemaakt waarin zoveel gebeurde, zowel in Nederland als in de wereld.
De Bijbel zegt (ja, ik heb het vaker geciteerd):
En er zullen veel valse profeten opstaan en die zullen er velen misleiden.. En doordat de wetteloosheid zal toenemen, zal de liefde van velen verkillen. Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.( Mattheüs 24:11-13).
Deze week kreeg ik een uitnodiging voor een opwekkingsconferentie in Amsterdam, waar een Afrikaanse profeet komt spreken. Toen ik dit ging toetsen, vond ik dit:
–Deze man claimt Elia én Mozes te zijn en de ‘twee getuigen’ uit Openbaring 11 vers 3 in zijn persoon te verenigen.
– Deze man claimt de covidpandemie en andere rampen over de wereld te hebben afgeroepen als waarschuwingen van God.
Dat klinkt mij niet goed in de oren en ik blijf er ver van weg, want ‘er zullen vele valse profeten opstaan’. Blijf toetsen wat er op je pad komt, houdt ogen en oren open.
Dat de liefde verkilt omdat de wetteloosheid toeneemt hoef ik niet uit te leggen, je ziet het om je heen gebeuren. We leven in een tijd waarin we ons niet kunnen veroorloven te verslappen. Want wie volharden zal tot het einde, die zal behouden worden!
Vanochtend was volop in het nieuws dat Israël aanvallen heeft uitgevoerd op het atoomprogramma van Iran. Als u dit leest zijn we twee weken verder en ik kan niet voorspellen wat er verder gaat gebeuren en hoe dit past in de plannen van de Allerhoogste.
Maar het is zeker een ‘let op’! Dat de komst van Jezus elke dag dichterbij komt is een waarheid als een koe, maar de tekenen van de tijd lijken elkaar steeds sneller op te volgen.
Ik geloof dat God bezig is in onze gemeente. Mensen leren elkaar beter kennen, er ontstaan vriendschapsbanden. Maar het lijkt ook wel of we ons weer bewuster worden van wie we zijn in Christus. Het lijkt wel of het vurig verlangen weer lijkt te groeien bij mensen.
Vandaar ook de titel boven dit stukje: Vakantie! (Echt niet!).
God neemt geen vakantie in Zijn relatie met ons.
Laten wij ook geen vakantie nemen van onze relatie met Hem.
Zo’n periode van ontspanning en zo’n periode met meer tijd voor elkaar en met je gezin leent zich er uitstekend voor om in gesprek te zijn met je man of vrouw, kinderen, familie of vrienden over de dingen die er echt toe doen.
Zo’n periode leent zich er ook prima voor om de stilte te zoeken en om in die stilte God te zoeken. Leg je telefoon even aan de kant. Neem je papieren Bijbel mee.
Vraag Hem wat Hij tegen je wil zeggen. Zeg Hem dat je wilt luisteren. Schrijf het op!
Misschien heb je zelfs de moed om tegen Hem te zeggen dat Hij de volledige controle over je leven mag hebben.
Dus ook over jouw tijd en over welk deel Hij daarvan wil inzetten in Zijn Koninkrijk.
Misschien wel terug naar de basis. Terug naar die eerste liefde.
Zie, Ik maak alle dingen nieuw.
Gerdo