Weten jullie het nog? Het motto van 2021? In Januari 2021 schreef ik er over:
“Laten we ernst maken met ons persoonlijk geloofsleven. Laten we (nog meer?) verdieping zoeken in onze relatie met God. Hij wil vernieuwen, juist in 2021. Dat God naast jou, boven jou en onder jou zal zijn om jou te zegenen. Dat jij dicht bij Hem zal zijn om Hem te zegenen met jouw liefde, geloof en trouw.”
Ik zou bijna willen zeggen: hoe is het er mee? Hoe is het gegaan? Zijn we in staat geweest om het verleden achter ons te laten en uit te zien naar een hoopvolle toekomst? In een tijd van Corona, in een tijd waarin de wereld op zijn kop staat? Heb je nieuwe dingen ontdekt? Zijn er nieuwe dingen ontkiemt in jouw geestelijk leven?
En als ik dat vraag, dan moet ik mezelf natuurlijk ook die vraag stellen.
“En hoe is het dan met jou Gerdo?”
Om eerlijk te zijn: ik had meer verdieping moeten zoeken in mijn relatie met God. Ondanks dat was God genadig. Er zijn allerlei nieuwe dingen in mijn leven gebeurd dit afgelopen jaar. In ons gezin, op het werk, materieel. Zegeningen van de Allerhoogste, waar ik dankbaar voor ben. Want Hij heeft mij gezegend, ondanks mijn tekortkomingen.
Ik heb nog eens gekeken naar ons motto. Wat me trof was dat God spreekt.
En Hij zegt: ‘Ik maak iets nieuws’. En als God spreekt, dan is het waar.
Als God spreekt, dan gebeurt het. Het is een gegeven dat God iets nieuws (heeft ge)maakt.
Ik schrijf het met opzet op deze manier. Want het jaar is immers nog niet voorbij. God kan nog steeds nieuwe dingen maken. En misschien zien we niet eens wat al gemaakt is. Misschien is het nog zo pril en zo klein, dat we nog niet zien dat het begonnen is. Maar God zegt: nu zal het ontkiemen.
En dan denk ik aan ons traject van Bijbelstudie, preken, bidden en vasten in September. We hadden op de gemeenteavond graag willen vertellen over de rode draden die we daarin ontdekt hebben. We hadden in november/december willen starten met ontmoetingsavonden. Het is allemaal ontkiemd, maar het heeft nog geen kans gehad om te groeien.
Onze hoop en verwachting is dat dit in 2022 alsnog gaat plaats vinden.
Het ontkiemen heeft in 2021 plaats gevonden, zoals beloofd door de Heer.
Het verder groeien gaan we nog mee maken met elkaar.
In dat geloof zie ik uit naar een nieuw jaar. En in dat geloof kijk ik dankbaar terug op 2021.
Dankbaar dat Hij er telkens was en is. Ook in geboorte en overlijden, want dat hebben we als gemeente beide meegemaakt in 2021. Noud van Wichen werd geboren, van Bert van Tongeren en Jean Louis Jansen moesten we afscheid nemen, dankbaar voor wat zij voor ons hebben betekend.
In januari schreef ik ook over Jacqeline van der Waals en haar lied:
Wat de toekomst brengen moge, Mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed!
In 2021 is dit zo toepasselijk gebleken. De toekomst lijkt zo onzeker, maar wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand!
Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. (Hebreeën 12:1 en 2)
Gerdo