Als ik dit schrijf is het de week voor Pasen. We leven toe naar Goede Vrijdag. Naar het moment dat wij gedenken dat Jezus zijn leven aflegde om ons te redden. Hij stierf zodat wij zouden leven. Zelden is het principe van het geven van je leven voor een ander zo duidelijk geïllustreerd als deze week. Ik keek naar de beelden in Frankrijk, waar een politieman de plaats in nam van gewonde gijzelaars en werd gedood door de gijzelnemer. Ik vroeg mij af wat de gewonde gijzelaars voelen en denken, wiens plaats deze politieman innam. Dankbaarheid, schuld gevoel? De vergelijking met Jezus dringt zich aan mij op. Hij nam mijn plaats in. Daar waar ik in gevaar was, dreigde te sterven, dreigde ter dood geoordeeld te worden door de Grote Heilige God, kwam Hij en nam mijn plaats in. Hij gaf zijn leven, opdat ik zou leven. En hoe voel ik mij daar bij? Opgelucht, blij, voel ik schuldgevoel?

Ik denk aan deze politieman. Heeft hij een vrouw en kinderen en ouders die hem lief hadden en hem nu moeten missen? Verschrikkelijk! Hoe zullen zij zich voelen? Ik denk aan God, die zijn Zoon moest missen. Zijn geliefde zoon, zijn oogappel. Wat sneed er door het hart van de Vader, toen hij zijn Zoon hoorde roepen: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” Op het moment dat alle zonde van de wereld op de schouders van Jezus rustte, werd de band tussen de Heilige God en zijn met zonden besmeurde zoon verbroken. De band werd doorgesneden.

Ik wil er niet goedkoop over doen. Marleen en ik hebben vaak nagedacht over de risico’s in het werk van een politieman en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Maar er is een verschil tussen deze politieman en tussen Jezus Christus. Jezus Christus is niet in het graf gebleven! Hij stond op de derde dag op uit de dood! De dood kon hem niet vasthouden, Jezus overwon de dood en elke macht en kracht van Gods’ tegenstander. Wat betekent dit voor mij, voor u, voor jou? Ik neem het offer van Jezus met beide handen aan. Ik probeer dit offer te bevatten. Het verschrikkelijke lijden, de eenzaamheid, het verlaten zijn van God. Stel je voor dat ik dat had moeten door maken! Ik begrijp dat ik door dit offer niet langer veroordeeld word. ‘Zo is er dan nu geen veroordeling, voor hen die in Christus Jezus zijn.” Ik mag vrij zijn, hoef niet bang te zijn voor het oordeel van God! Geen angst voor God! Jezus is de weg naar God. Wie iets van God wil weten, wie Hem wil leren kennen, wie met Hem wil leven, zal alleen via Jezus naar Hem toe kunnen gaan. Jezus zegt: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij” (Johannes 14:6).

God leren kennen en met Jezus je leven leven betekent ook dat je de kant van de overwinnaar hebt gekozen. Hij overwon de dood, werd door zijn Vader verheerlijkt en zit nu aan de rechterhand van de Vader op zijn troon. Maar in Hem…zijn ook wij overwinnaars. “Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad.” (Romeinen 8:37). .
Dit betekent niet dat wij nooit meer moeilijke momenten of ziekte zullen meemaken in ons leven. We leven in een gebroken wereld, waarin wij bloot staan aan ziekte en moeilijkheden. Maar onze relatie met Jezus brengt ons in een overwinnaars positie, die bepaalt hoe wij met deze dingen om gaan. We laten ons er niet onder krijgen door deze dingen. We richten ons oog op Christus, roepen Hem aan en vertrouwen op Hem. En zelfs in ons lijden en onze moeilijkheden kunnen we Hem bejubelen en vertrouwen. En zelfs als wij sterven…dan zullen wij eeuwig leven.

Elk jaar opnieuw Goede Vrijdag en Pasen.
Elk jaar opnieuw stil worden van dat grote offer van onze beste Vriend!
Elk jaar opnieuw de overwinning vieren!
Elk jaar opnieuw de Koning der Koning bejubelen en eren! En telkens opnieuw delen met anderen wat dit voor ons betekent.

Gezegende Pasen!

Gerdo